Gün Gelir Şiiri - Alparslan Aydın

Gün gelir,
Bülbül gülünü,
Arı balını, yolcu yolunu unutur.
Ben hep seni ararım.
Beklemez olur gözler yollarda,
Kalmaz o yüce sevdalar,
Hepsi bir hayal,
Hepsi bir masal olur ya,
Bir sen kalırsın gerçeğim.

Gün gelir,
Toprak tohum vermez,
Açmaz bahçemde yaseminler,
Yeşermez dalında yaprak,
Susar bulutlar en gri günlerinde,
Yağmaz sağanak sağanak yağmurlar,
Islanmaz göğün gözü
Amma ey Yâr!
Sensizliğin bulutuyla,
Her gece seni yağarım.

Gün gelir, doğmaz milyon yıllık güneş,
Söner gecenin incisi yıldızlar,
Sönmez denilen yanardağ alevi,
Bir duman, bir kül yığını olur.
Yakmaz olur beni cehennem ateşleri,
Ben sevdanla yanarım.

Ve gün gelir,
Adım dudağından duyulmaz,
Silinirim kalbinin en güzel yerinden.
Gün gelir el olursun,
Beni tanımazsın,
Anmazsın bile bu deli sevdayı.
Gün gelir yel olursun,
Yıkıp geçersin içimdeki dünyayı,
Bir solgun yaprak olur,
Rüzgâr rüzgâr seni ararım.