Gün Gelir Şiiri - Ömer Şamil Velioğlu

Gün gelir hüzünlerimin ardına düşerim
Yürürüm tek başına kaldırımlarda
Tepelerde bahar çiçekleriyle sözlenir
Hasretimi taş duvarlara yazarım
Siyah saçlı bir kadın olur sevdam
Ararım onu hep ıssız ve dar sokaklarda
Yeşil mi yeşil nehirlerde bulurum
Kaybettiğim günleri
Sıra sıra ümitler dikerim yorgun şehirlere
Can çekişen değirmenlerde
Çileyi öğütür, suyuma katık yaparım