Gün Gelir Şiiri - Mustafa Cahit Boyrazlı

Gün gelir, duvarlardan başka kimse kalmaz etrafında,
Gün olur, eşyalara göz kırparsın,
Karşı balkondaki, komşu kız yerine,
Gün olur sis olur,
Bir adım öteni göremezsin
Teselli kudreti biter kadehlerin
Avutmaz yalnızlığını,
Deniz kenarı, güneşin batışı
Yahut en güzel manzaralar bile
gün olur pencereni süsleyen saksıya gücenirsin,
İnsan kardeşin yerine
Gün olur, yalnızlık hükmeder beynindeki hücrelere,
Bir uçurum boyu ararsın
Kalleş çıkar sırtını dayadığın ağaç,
ve sen bunu kaldıramazsın.
Mevcudiyetinin önemi tükenmiştir bu şehirde,
Seni anlarsa ölüm anlar, anan değil.