Gün Gelir Şiiri - İbrahim Yılmaz

Gün gelir her acı unutulurmuş
Yalnız gönül acısı kapanmazmış
Sen yaşadıkça
Yaran hep içinde kanar
Gün ağırana kadar
Hazanda bülbül
Sararan gül için ağlar.

Güz yağmurları söndüremez
Bağrında yanan
Volkanik aşk yangınlarını
O sevgilinin üşümüş ellerini özlersin
Çocukların hayallerini öperken zaman
Seni senden başka kim duyar
Bir yağmur olur aşk
Kirpiklerinden
Gamzelerine akan.

Hiç kimse seni hissetmeden
Demli bir bardak çayda
Ne fırtınalar kopar
Hiç kimse seni hissetmeden
Kim bilir kaç gemin batar.

Mırıldandığın tüm şarkılar
Boş vermişliğini anlatsa da
Gönlün aşkın ateşiyle
İçin için her gün yanar.

Dağlarda mevsimi
Aynada kendini fark etsen de
Kalbinin zindanlarında
Hiç bir şey değişmez
Aşka muhtaç hicran gecende
Sevdan seni yine terk etmez.

Kasım 2024