Gün Gelir Şiiri - Yunus Çimen

Hani olmaz ya, gün gelir
Anlaşılır üstü tozlanmış bütün hakikatler.
Ayan olur izahı namümkün vaziyetler.
Yüzleşir insan bütün aldanışlarıyla.
Bakar şöyle kendine boydan,
çatlamış vicdan aynasından.
Açılır küflenmiş defterler, alınır hesaplar ,
Kalmaz kimsede çalıntı haklar.
Çözer ilmeğini boynundan sükunet,
Dirilir sözcükler, yırtar avazını suskunlar.
Şahlanır dizini kırmış acziyet,
Dörtnala koşar düşe kalka yaşayanlar.
Hani olmaz ya , gün gelir
şaşkın terazi titreyip ayarıyla kucaklaşır
Adilere galebe çalar adiller.
Döner bin yıllık gurbetinden incelik,
her simada zuhur eder.
Hani olmaz ya , gün gibi biter bu beter mevsim. Açılır perçinli pencereler,
Işıklar hücum eder karanlıkların üzerine.
Serpilir o tanıdık tomurcuklar kurak bahçelere.
Kuşlar sığınır göğün güvenli siperlerine.
Devralır bir kez daha çocuklar sokakları.
Bitirirler evvelden yarım kalmış tüm oyunları.
Sonu yokmuş gibi harcarlar her tebessümü,
Sanki her defasında alt etmiş gibi kötülüğü.
Analar adam oğullarını sonunda.
Çatkapı gelir babalar kızlarına,
ellerinde kayıp yıllarla.
Hani olmaz ya , gün gelir
Bir el uzanıp kaldırır eğilmiş başını ah’ların
Sonu gelir uzadıkça uzayan eyvahların.
Yaka paça atılır zulüm kapı dışarı.
Zulmeden merhamet diler.
Nefret kusan sevgi bekler.
Hani olmaz ya , gün gelir
Vuslat ufukta el eder aniden
Kucak dolusu kavuşmalar, yeniden