İlahi Adalet Şiiri - Celal Bahar

Gün gelir istemediğini istersin.
Sevmediğini sever,
Beklemediğini beklersin.
Gün gelir o gider,
Ve sen vaktiyle bıktığını,
Bu kez özlersin.
Maziye dönmek için,
Her şeyi feda edersin.
Lakin artık çok geçtir.
Sana ondan kalan,
Sadece hasrettir.
***
Gün gelir devran döner.
Senin yüreğine kor düşerken,
Onun bir anda ateşi söner.
Senin sevgin artarken,
O ansızın çekip gider.
Bu ilahi adalettir.
Mutlaka tecelli eder.
El mahkumdur,
Yanında kalmadığının,
Ardında kalırsın.
Vaktiyle ne yaşattıysan,
Aynını sen de yaşarsın.
***
Gün gelir bu gün duymadığın ne varsa,
O gün hepsini duyarsın.
Elin telefona uzanır titreyerek ararsın.
Aşkım diyen o ses,
Buyurun dediği anda utanırsın.
Adını söyleyip sen misin diye sorar da,
Tek kelime edemeden telefonu kaparsın.
Artık roller değişmiştir.
Bunu o zaman anlarsın.
Merhamet diyemezsin,
Etmemiştin.
İnsaf dileyemezsin,
Göstermemiştin.
Yardım isteyemezsin,
Çağırdığında gitmemiştin.
Bitmez dediğin her şey bitmiştir.
Gitmez dediğin ise,
Bu kez gerçekten gitmiştir.
Bir kuru ah ile,
Yaktığın kadar yanarsın.
Bir acı söz ile,
Kanattığın kadar kanarsın...