Gün Gelir Şiiri - Esranur Toprak

gün gelir kırılan bir kalbe batar insan
akan kandan bilir yaşadığını
her gün ayrı bir zahmetle gelir her bir an
geri çevrilmez adımlarla örer yürek ağını

gün gelir yaşamak yalnız kanamak olur
anlamak geçersizdir artık
mevsimler ağlamaklar ülkesi hitabıyla anlam bulur
artık kişiye isminden evvel mevsimi sorulur

gün gelir fakat insanlar gitmekle meşguldür
zamanla etten bir duvar duruşu kazanır insan
kim bilir bu duruş içeride kaç insan öldürür
yalnız kanar içten içe kimsenin ruhu duymadan

gün gelir fakat
ey insanlar
ey umutlarım
ey mutluluklarım
gidişlerinize kalmadı takatim.

gün geldi fakat
ey hüznüm -ki sen
başkentisin bu memleketin
ardına bakmadan gitmeyi bir sen öğrenemedin.