Gün Gelir Şiiri - Mücahit Özkan Vakur

Gün gelir; kurur bu deniz de önümde,
Kuş ölür
Dert ölür
Göz ölür elbet…
Toprak suyunu çeker
Değirmen boş döner
Gün olur son mum da söner
İsteksiz de olsa; gün biter elbet…

Gün gelir nüsham hüsran tanımaz olur
Cengiz Topelden ışıklar saçılmaz, kahpelikler kurulur
Denizler, deryalar vefa ile durulur
Düzen elbet bir gün bozulur…

Elbet canı tanımaz göz zamanla
Hüküm tahtında titrer dizler telaşlı amayla
Yorgan, döşek tanımaz ard arda kalayla
Gün yiter
Ocak yiter
Mücahit yiter elbet…