Gün Gelir! Şiiri - Emsal Toprak

Ne hesabın bitti, ne isteklerin,
Mahsustu, bu dünyaya hep dileklerin,
Heyhat! Hiçbir işe varmaz ellerin,
Gönül kuşun kafesinden uçar gün gelir.

Yollar biter, yıllar geçer ve zaman eskir,
Sevdiklerin sessizce giderler bir, bir,
Göründüğünde gözüne yüzlerdeki kir,
Gözyaşı tasın ateş saçar gün gelir.

Anlarsın sabırmış, en kutsi değer,
Her iş olacağına varırmış meğer,
Her şey istediğin gibi olsaydı eğer,
Bir yanlış tüm doğruyu geçer gün gelir.

Yüzüne kırışıkların iliştiğini,
Neyİn pörsüyüp, neyin geliştiğini,
Fark ettiğinde mevsimin değiştiğini,
Hayalin, hatıralarını içer gün gelir.

Her günün bir özlem, her demin tasa,
Geçti gitti gençliğin, gömüldün yasa,
Ağlasan da, gülsen de hayat hülasa,
Geri dönülmez ufuklara kaçar gün gelir.

Bu yalana gayrı meyletme yeter,
Ömür sermayen bin yıl olsa da biter,
Baki değil kimse, her gelen gider,
Gitmek istersin, çaresiz, naçar gün gelir.

Emsal TOPRAK