Gün Düştü Şiiri - Fetih Koç

Çok vakitsiz bir zamanda
Gün düştü yüzümüze
Karanlıktı gece
Gelenlerin yüzleri
Geceden daha karanlıktı
Yüzleri soğuk, gözleri soğuktu
Tek bıraktıkları iz
Kan ve vahşetin günlüğü
Çiçekleri sevmezler
Çocukları sevmezler
Anneleri saymazlar
Sanki hiçbir anne sütü emmemişler
Dünyayı karanlığa götüren bu insanlar.

Ve soğuk namlulardan
Sicak damlalar düşüyordu vadiye
Gökyüzü bulutsuzdu
Arılar peteklerinı uçurumlara gizlemişlerdi
Kelebekler üşüyordu
Kırlangıçlar katar katar göç ediyordu
Ceylanlar vadi degiştirmişti
Kan akıyordu güne
Sıcak damlalar düşmeye devam ediyordu vadiye
Karınca anlam veremiyordu
‘nasıl olurda bir insan diğer bir insana
işkence yapabiliyor, öldürebiliyor’

(Şair Fetih Koç'un 'Şilan Çocukları' adlı şiir kitabından)