Gün dağlara doğru yaslanırken
Akşam yorgun düşer karanlıklar üstüne çöker
Bulutlar kızıla gökyüzü küle dönerken
Yalnızlık kollarını açar, ruhumu,bedenimi örter
Kimsesizliğin hüznü ilmik ilmik boynuma geçerken
Bu akşamlar kimsesizleri yüreğinden avlar
Acımasız avcıdır zaman, kanatlarımı kırar
Merhametsizliğin son noktasındadır geceler
Karanlıklardan ürperir
Sabahlara sığınırım
Fecir yeni bir günün başlangıcıdır bana
İçimi, ruhumu ısıtır
Yerde gezen karıncayı
Gökte uçan kuşu seyrederim
Her gün doğumunda ben, ALLAH’a şükrederim
Mayıs 2011
Kayıt Tarihi : 1.7.2024 17:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!