Gün doğmadan helalleş Şiiri - Hasan Odabaşı

o koca yangın artığı
bir avuç kül mü olmalıydı

bu nasıl yangın nasıl bir ateş

eyvah...

buz yeşili gözlerimin
sen bakan yamacında koca bir hiç bırakıp da gittin...

hadi ben hazırım
giyin kasvet kuşanmış ayrılığı

o koca yalanını da al
çek git ...

sol yanından haince vurulmuş masum bakışlarımı
birde sen artığı kalan ömrümü cehennem olarak bana bırak

gün doğmadan kefenledim
gölgelere saklı bizli müstamel sevinçleri

eski gülüşlerle hellaleş
şiirimden vur ardına bakmadan kanat düşlerimi çek git...

eylül kokar nisan yağmurları
gök kanatlı ıslak martıya çığlık çığlığa serenat

mağrur güneşi bir damla
eylül boyalı yağmurla boğduk çiğdemler merhaba derken bahara

cam güzeli pembe begonyalar
verandaya yaslı ortancalarda titrerken şebnemler...

saldık tüm ırmakları göksu misali çağıl çağıl
artık hüzün koksun kasabanın çamurlu dar patikaları

dudaklarının kıyısına mahkum o son öpüş
dalında solmuş bir gül kadar hissiz dokunduğu yerde ölmüş...

git...

aşinası olduğumuz
o bir çift söz bilinmedik cümlelerde kalsın bir başına öksüz...

Hasan ODABAŞI