Gün boyu. Şiiri - Mustafa Yaman 2

Gün boyu gözlerimi diktim sokağa
Burada yaşam var olma alışkanlığından başka bir şey değil
İnanalım pencereler ardındaki sürgüne
Bir yıkımın başlangıcından söz ediyorum
Bir ömrün heba olmasından
Daha başka nasıl anlatılabilir

Ben en çok geceleri düşünüyorum
Yüzlerce, yüzlerce ama
Birşey söylemeli birileri
Yaşamın ayak seslerine doğru
Gitmeli
Gidelim denmeli.

Başım sığmıyordu yanlızlığa
Kapatılmış gök baştanbaşa
Kim çağırıyor beni
Hangi tepede hangi dağ
Yüreğimin yarım kalmışlığı vazgeçmiyor benden
Kıpırtılar, uyanışlar, görüntüler,
Kimi zaman küçük bir kıvılcım
Bazen büyük bir yangın
Nasıl sönecekti yağmur olmadan.

Ah bu tutsaklığın sesimi
Yoksa bir aldanışmıydı
Ah bu uğursuz geceler
Binlerce garip ve belirsizlikle
Kendine çeken her neyse
Alsın beni artık alsın
İşte tamda öyle
Birisi ölüyor
Birisi bekliyor....