Gün Bitip de Akşam Olunca

bazan öylesine derinlere dalarım ki
kaybolup gittiğim zamanlarda bile
sende bulurum sevdiğim kendimi
bir acı hissederim yüreğimde
sensizliğim aklıma düşünce
sahil kenarına kayalıklara oturur
birer birer vuran dalgaları sayarım
her geleni senin isminle anarım
her vuruşunda da senin adını tekrarlarım
gün bitip de akşam olunca buralarda
yokluğunun hüznü sarar bu şehirde her yeri
rüzgarlar ağlamaklı eser çiçekler solar gider
yağmurlar göz yaşı döker sisler içime çöker
rengarenk bahçelerin önünden geçtiğim anlarda
senin gözlerini görürüm goncalara her bakışımda
sanki beni anlarcasına gülümser dururlar bana
bazı güller karanfiller gizemli dururlar dallarında
senin o muhteşem kokunu herkesten saklarcasına
sakın endişelenme korkma sevdiğim güven inan bana
ben senin kokunu tanırım koysalar da binlercesi arasına
18.04.2006
Hüseyin Erdoğan