Gün Bir Şiiri - Asu Kumsal

Karar verdim sen giderken
Günleri saymaya sen dönene değin.
Bugün gün bir.
Sabah eksik kalktım yataktan,
Kafamda senin yokluğun.
Kalbim buruk, yaralı kuş gibi;
Çırpası yok sanki kanatlarını.
Eksikliğinle dolaştım koca gün,
Her fırsatta seni yad ederek.
Camdan baktığımda esiyordu rüzgar,
Dün sen buradayken estiği gibi.
Orada da fark ettin mi ne önemli olduğunu
Bu minnacık esintinin?
İkindi seni görme vakti.
Gün atladı o saatlerini,
Zamansız geldi, sanki bugün hiç ayamadan.
Içimi hoplatan sesini duyamadan…
Gözlerim gözlerini aradı,
Burnum kokunu.
Bugün daha gün bir.
Normalde senleyken sular seller gibi akarken
Durdu, akmadı saniyeler.
Ay gökyüzünü aydınlatırken
Aydınlatmadı içimi gülüşün.
Hoş sohpetini aradım
Yokluğunda kulaklarımda çınladı.
Kavurucu sıcağa bile bu kadar kolay mı alışırmış
Aslında soğuğu seven insan?
Neden?
Neden ısındın buraya bu kadar?
Seni bir şey buraya bağladı,
ama ne?
Nasıl,
Dönünce sevebildin mi yine oraları tekrar?
Sorularıma cevap
Sen geldiğin gün.
Ama bugün hala gün bir…