Gün Batışlım Şiiri - Korkmaz Bıçkın

Kendimi dinliyorum bu gece
çok uğraştım,
sensiz çıkmadı dudaklarımdan tek bir hece.
Hep gittiğin gün geliyor aklıma
önce eşyaları topladın,
sonra kapıyı çarptın kalbime.
Ardından ne bir not ne de yarınımıza güneş bıraktın.
Kızımız ağladı sen gidince.
'baba, annem nereye gidiyor' dedi,
sustum, ağladım, kan kustum.
Kendi gözyaşlarım da ıslandım o an.
Bir yanım çocuk, bir yanım ihtiyar kaldı,
ve gözlerim geçmişe daldı.

Şimdi beni kim görse,
yar mı değdi saçlarına
ağarmış,
gün mü battı yüreğinde
kararmış deyip hesap soruyor
ve ıslıklarım donuyor dudaklarımda.
Bilmiyor kimse gittiğini,
inan sensizlik bana çok koyuyor.

Ne olur dön gün batışlım,
bırakma bizi böyle.
olmuyor işte, yapamıyorum!
Yine beğenmedi kızımız kahvaltısını
her cümlesinde 'annem olsaydı, yapardı' diyor
oysa bilmiyor neler yaptığını,
söylemedim, seni halâ komşuda sanıyor.

Hangi yağmurdasın gülüm,
söyle sevdan nereye damlıyor
inan yavrumuzun gözyaşları ciğerimi dağlıyor.

Ne zamandır aynı kıyafetleri giyiyorum,
aylardır ödemedim kirayı.
Neyi biriktirsem alkolle karıştırıp,
sana, hasretine harcıyorum geceleri.

Söz veriyorum,
bir daha söndürmem saksı diplerine sigaramı
fırlatmam çoraplarımı bir kenara.
Hep sen kazan zararı yok,
zar da tutmam tavla oynarken
yeter ki dön gün batışlım.

Fikrim,
söyle bana bu yarsız geçirdiğim kaçıncı iklim!

Çok oldu aynalara küseli, baksam tanımam belki de kendimi
hiç sormadım giderken ayrılığın nedenini
çünkü ben sana hiç küsmedim ama anlatamadım derdimi.
Yeter! aratma artık her gece boş yatağımda bedenini...

Düşlerim yarım, sevinçlerim yarım,
bilmem sensiz neler olacak yarın.
Hançerim ol kanat yüreğimdeki gülleri,
lâyık değilim sensiz yaşamaya,
topla ardımdan külleri..

Şimdi sensiz çaresiz, her gece resmine bakıyor,
gözlerindeki cennetten malzeme toplayıp
sana şiir yazıyorum...

Attım elimden şemsiyeyi, yarla karışık hasret yağıyor
koynumda aşktan yeni çıkmış bir yürek, sırılsıklam ıslanıyor...