Gün Batımından Sonra Şiiri - Halil Kıvrık

Gecenin karanlığında bir tutam ışık yaptım onu
sonrası ölümsüzleşti gün/ler
yağmur bulutlara
bende
güneşe diz çöküp yalvardım
ne olur biraz kalbime sükun bulun

Yağdılar yağdılar
her damlasından karanfil sızdı
gülüm vakitsiz soldu.

Ağladım
oturup ağladım günbatımının ardından
dostça ağladım dostlarıma
yürürken konuşurken
gülerken
herbir hıçkırık kahkahaydı

herdamlası okyanus gözyaşımın
denizlere bıraktım onu
bir yaz akşamı dalyanlarda bulurum diye
sevecenliğe özgü bulutlara bıraktım onu
zaman zaman bakarken
meltem, kokular getirecek sana benden

güz mevsiminde
gün batımından sonra
yakamozlar oynaşırken