Gün batımında yalnızlık Şiiri - Vedat Fazıl

Aklımı alır,biliyormusun gün batımında yalnızlık.
Dahada sesizleşirim,dahada asabileşirim,
huysuz olurum.Nedense hiç bir şeyi duymam, görmem.
Ne beklediğim yolcu.nede gidenim olur uzaklara,
gün batımında hep birşeyler olur bana

Şimdi sende varsın,
Gideceksen, ne olur beni sana alıştırma.
Soframızda,akşam yemeği..!
Özğürlümüzün ortasındayız
kim kimin koynunda uyuyacak bu gece
Gülümse bana haydi şimdi söyle
Kokunu sindireceğim içime
inandıracağım kendimi gitmiyeceğine,
sende söz ver barakarak yalnızlığın göz bebeklerine,
Gitmiyeceğini tekrar tekrar söyle....!
Bizim işte bütün bir asır kadar uzun bir gece,

Gidecektin,
Bana gitmiyeceğini hiç söylemedin
Aslında bu benim hayalimdi
sen gideli asırlar oldu hiç gelmedin
Ben senden sonra hiç akşam yemeği yemedim
cünkü sen gibi kimseleri sevmedim
Özlemedim
beklemedim
Biliyordum geldiğin gibi bir gün gidecektin