Gün Batımında Sen Şiiri - Birgül Al

Güneş batıyor adanın arkasında
Gömülüyor denizin gri tonlarına
Hafiften bir akşam esintisi
Çökerken egenin akşamlarına
Biraz hüzün sarıyor yüreğimi

Eksik yanımı solumun incede sızlatıyor
Gece hüzün çiçeği kapanmak üzere
Küsüyor sanki ayın doğuşuna
Son ışığı yansıyor gündüzün

Uzaktan beyaz bir yelkenli
Hadi kalk seni almaya geldim
Der gibi yaklaşıyor kıyıya
İrili-ufaklı adalar bomboş
Misafir istiyor beni kucağına

Anlaşılamıyorum nedense
Yada anlatamıyorum kendimi
Kaçma isteğim bundandır belki
İnsanlardan boş bir adaya

Her sonbaharın yaprak döküşü bende
Açtırıyor çiçeklerini yine mevsiminde
Gün batımına kapıldı bir an gözüm
Seyri güzel anımsattıkları biraz hüzün

Begonvillerin renkleri henüz solmuyor
Güllerin kokusunu içime çekerken
Yaşama arzum yeniden doğuyor

Ağustos böcekleri başladı melodiye
Gece bir başka güzel oluyor
Renkli ışıkları Bodrum’un
Ay ışığında sönük kalıyor

Kızıllaşan güneşin yarısı denizde
Kadehimdeki kırmızı şarabım
Sigaramın dumanına karışıyor

Az sonra mehtap çıkacak
Seni bana getirmesede sevgilim
Doyumsuz güzelliğe yerleşen
Aklımdaki yüzünün tablosunu
Asacak gökle yerin birleştiği yere

Ve ben yalnız hissetmeyeceğim kendimi
Karşımda tüm canlılığınla dururken
Teşekkür edeceğim sana aşkım
Gün batımında beni yalnız bırakmadığın için

BİRGÜL AL 22-07-2011