Gün Batımında/haikular Şiiri - Ozan Efe

kaygıdan ağlar
kaygısındayken dağlar
doruğunda kar

kızıla çalar
yerle gök arasında
rengarenk ufuk

titreyen varlık
çamurundaki toprak
içine alır

yutar geceyi
kainatı niceyi
ağırca aksak

armağan korku
besledik göğsümüzde
çocuksu düşte

sessizliğinde
sessiz kokan süremle
içimizde ay

koparken yelde
ağaca binen bahar
yeşillenir mi

şiir içinde
karanlığı yok gölge
fosilleşir mi

burnumdan gelir
anamdan emdiğim süt
ne soğuk yalan

nasıl mavisin
gözlerinde yeşilden
üşüten misin

güne bakınca
güne döner gibisin
bir elim sende

gün batımında
salkımlaşır baharda
dol yüreğime

1605101denizli