Gün Batımı ve Deniz

Yüz yıl öncesi miydi ne?
Eski zamanlarda bir düş kuruyordum yeşillikler içinde.
Rüzgârda uçuşan saçlarım sevgi sarmalı..
Gözlerim gözlerinde kaybolmak istercesine kilitli.
Sonra masum küçük bir çiçek tohumu oluveriyorum.
Resimler çiziyorum içinde sen ve portakal çiçeklerinin olduğu.
En güzel renklerden seçiyorum portakal çiçeklerini.
Senle sevgi yağmurları yağıyor üstümüze.
Sessizce çiçeklere öpücükler konduruyoruz!
Yağmurla toprak arasında bedenlerimiz çiçeğine kesiyor.
Deniz oluyorum, titreyen bedenini sarmalıyor deniz.
İşte o zaman yeşil bir bahçe düşlüyorum içinde deniz ve sen.

Şimdilerde şiirsiz geçmiş zamanlarda yaşıyor,
Ağaçsız gelecek zamanlara yol oluyorum!
Bir düşten uyanıyorum bazen.
Her yanım sana bağlı ve kapalı.
Ne kurduğum düşlerde saçlarımda rüzgârlar,
Nede gözlerin değmiyor gözlerime.
Çizdiğim resimlerimde portakal çiçekleriyle soluyorum.
Artık geri dönüşü olmayan yollarda,
Çiçekli geçmiş zamanlarda yaşıyorum.
Sonu yok, yolu yok biliyorum!
Sensizliğe uyanıyor sabahlar.
Sensiz denizler ortasında ısız bir ada oluyorum.
Oysa portakal çiçekleri arasında küçük bir ev, diyordum.
Birde gün batımı ve deniz…

Hatice Elveren Peköz