Gün Batımı Dünyadan Şiiri - Hasan Ulusoy

Sanki birkaç asır bir dostu bekleyen çınar
Sevdiğine su vermek için akan bir pınar
Sular ateş kesildi dallar köküyle yanar
Güzelliğin gönlümde zaman eskitemedi
Sana hiç dokunmadan benim ömrümü yedi

Gam çekmek işim oldu hayatımı dolduran
Aykırı zamanlarda hayatımdan yıldıran
Ne oldu birden bire muhabbeti kaldıran
Dokunmadan ellerin solan güle bakmadın
Aşkıma acımadın öfkeni bırakmadın

Avunacak hayaller sessizce çekip gitti
Mihnetin potasında hasretinle eritti
Yollara keder çöktü çiçekler sitem etti
Cemre sanırken seni sen mihrican kesildin
Şu divane gönlümden ne silindin ne sildin

Hafızamdan mustarip hatıramın her anı
Unuttuğum zaman yok yaşadığım bir anı
Koy gül açsın şen etsin yıktığın bu viranı
Nem değmiş gözlerinden çürümüş temelinden
Vazgeçmiş senin için arzudan emelinden

Gün batımı dünyadan umudunu toplayan
Gelmiş geçmiş zamanı verâlarda yok sayan
Bir zalime düşmüşüm her sözünü hak sayan
Yanlışların içinde imrenip doğrulara
Kalk gönül kendin için doğruca bir yol ara