Gurubun son raksı bu, gök kızıl gün bitiyor
İçimde damla damla suskunluk birikiyor
Secdeye inmiş başım, avuçlarım toprakta
Akşamın aksi suda kızıl kızıl yanmakta
Ufkun son sahnesi bu, gümüş kanatlı kuşlar
Göklere inen perde, bakır rengi bulutlar
Bir melâl depremi bu, dağılıyor düşlerim
Omuzumda turnalar, sönüyor gülüşlerim
Kokusunda gecenin bir hüzne dalıyorum
Gök penceremde biraz mavilik arıyorum
İplik gibi incecik, tutunduğum son payem.
Tuvaldeki son fırçam, sana ulaşmak gayem.
Abdurrahman KIRIKÇI
Temmuz/2017
Kayıt Tarihi : 10.2.2018 23:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!