Gün batımı Şiiri - Wolf Son

Omuzlarıma bir şal atıp,
akşama çıkacağım,
Eylül, sessiz, hafif bir hüzünle.
Gökyüzündeki mumları yakar,
Sisli bir havayla selamlıyor beni.

Çimlerin üzerine bolca çiy düşecek...
Yine de üzerinde yürümek istiyorum...
Hala yeşil meşe ormanları var,
Ve dudaklar fısıldıyor: "Yaz, geri dön ...

Tekrar ayrılmaya hazır değilim
Güneşli günlerin tadını çıkarmadı
Belki sonbahar oyalanabilir?
Eylül ve Ağustos yer değiştiriyor..."

Ama sessizce sonbahar dalları sallar:
"Geldim bile. Geri dönmeyeceğim.
Unutma, eğer bir şey ayrılırsa,
Bırak gitsin.
son bir kez bak
Ve üzülme.
Pişmanlıkları unut.
Önümüzde çok mutlu günler var.
Kader planları değiştirir mi?
Daha iyi görüyor.
Ve geçmişten asla pişmanlık duyma.

Ben kendim bir yol ayrımındayım:
Henüz sonbahar değil ama artık yaz da değil.
Ve biliyorsun, seninle bir şeyler içeceğiz,
Ve şarkımız kesinlikle bitmedi.

Ve böylece hiç üzüntü olmasın,
Seni Hint yazına davet edeceğim.
Çiy tanelerinden incileri örümcek ağlarına öreceğim,
Kızıl gün batımı, ister misin? -
Sana göstereceğim.

Ve söz veriyorum sıkılmayacağız
Bütün alanı altınla boyayacağım...
Ve kışın geldiği saatte,
Kolayca ayrılalım, iki arkadaş gibi.

Sana küçük bir sır vereceğim.
Bir, çok küçük bir sır:
Her şey geçicidir.
Olay rastgele değil.
Ve hayatta tesadüfler de yoktur.
Geriye ne kaldı,
umutsuzca tutunma,
Üzülme, etrafına bak:
Geçmişe veda ederek yeniye adım atın.
Ayrılığında Bir zamanı var
ve buluşmanın da bir zamanı var

©Elena Vinogradova