Gün Akşam Şiiri - Cahit Karaç

Daha dün görmüştüm güneşi,
Ağarırken ufukta.
Bugün ne çabuk yorulmuştu da
Akşam kızıllığına bürünmüştü yamaçta…

Daha bir gün olsun,
Dilediğim hayatı yaşamazken ben,
Bu kır saçlı baştan
Kaç yaz, kaç kış gelip geçti, bilmem ki…

Gökkuşağı rengi bakışlarım,
Kaybolup giderken hayalimde,
Yorgun güneş,
Kızıla bürünmüş batıyordu gün akşam…

Yüreğimi büyülten
Hayallerim bürünmüştü yalnızlığa,
Düşlerim silinmiş,
Güneşin ardından, kaybolup gidiyordu karanlığa…

Eylül gelmiş kapıya,
Sararıp solan ömürden günler
Gazel misali,
Bir bir dökülüp gidiyordu, batan güneşin ardından…

Yedi veren gülleri gibi,
Artık çoğalmıyor.
Bana umut olan hayallerin.
Gün batımında çatlak dudaklarıma değmiyor,
Narçiçeği dudakların…

Kar yağıyor yüreğime,
Üşüyen ellerimi tutmuyorsun
Yoksa; sen de mi?
Üşüyorsun.
Be güzelim…

Gel, çık gönül penceremin önüne,
Isıtsın güneş yüreğimizi.
Versin bize yedi rengini.
İsterse gün,
Akşam olsun..!

22.01.2012
Cahit KARAÇ