Gün Şiiri - Gökhan Durgut

tenini severken rüzgar,
ben sevmekten vazgeçerken rüzgarı
sana kızıl dolu gözlerden acılar bıraktım
ne kadarı ağır bastı kışın
papatya kokan saçlarında..
tenini öperken saçlarım
ben bir o kadar uzakken saçlarıma
acı çekmek varsa bir başıma
bu alelade kasabada
bilki alıştım sensizde yaşama
kokun olmadan burnumun çektiği acıya..
hoş kalsın yarınlar
bugünler bizim olsun rapunzel...