Gün Şiiri - Burhan Sevimligil

Kanından gayrı kardaşın yok.
Her düzlük, bir yokuş değil.
İyi günde arkadaş, dost çok.
Dar günün, her gününle bir değil...

Eşelemekle ne çıkaracaksın günden.
Kendinden başkasına güvenmeyeceksin.
Bahsi açıp durmak boşuna dünden.
Gideceksen bir adım kendin gideceksin...

Gücüm yok başım kaldırıp amana.
Tükenmiş derman, dizlerim çözülür.
Vefasız dostlara kahbe zamana.
Gördükçe ihanetini gönlüm bine bölünür.

Bir çayım, bir sigaram, bir düşlerim,
Terkedilmiş bir şehir gibi, güven.
En zoru sanırım çatlatan gülüşlerim.
Başlangıcındakimini silen gecen...

Belki guvenilecek tek yeri vurguluyor.
Her doneklikte ki gerçek payemiz.
Aslında bir yanlış gelecekleri doğruluyor.
İnsana güvenmekti tek gayemiz...

Uyamıyoruz diye suçluyuz kahbe zamana!
Bilemeyeceğiz, belki değerini yalanların.
Belki resimlerini çizsek bir gül yaprağına,
Azdır dost gönlünde kalanların...