Gümüş Yüreklim Şiiri - Mustafa Gözelel

Kim ne derse desin…
Elâlem nasıl severse sevsin,
Ben, gümüş kalplim diyeceğim yârime!
Yâr sitem etse de sözüme,
Ben yine,
Gümüş kalplim diyeceğim yârime!

Altın kalp de neymiş?
Soğuk, kapris ve kibir,
Hem tasarruf mu yapıyorum, bana ne,
Ben, doya doya, korkmadan,
Ve gram hesapları yapmadan,
Gümüş kalplim diyeceğim yârime!

Elmas da olmasın yârimin kalbi,
Sert bir taş diye hatırlarım mektepten,
Gülüm taş kalpli mi oysa?
Kızıp küsüp hep yumuşuyorsa,
Ben, gümüş kalplim diyeceğim yârime!

Zümrüt de yakışmaz güzel gözlüme,
Hem bu fakir nasıl ulaşsın sonra?
Senede üç-beş değil benim hasretim,
Ben yârimi her gün bende isterim,
Ben, gümüş kalplim diyeceğim yârime!

İnci, yakut hepsi sizlerin olsun!
Gümüş şifa imiş seven kalplere,
Hem yârime “helalim” dedim ya…
Ayar dediğin, bozuk saatlere,
Ben, gümüş kalplim diyeceğim yârime!

Gümüş kalplim, seni seviyorum!
Değer biçilmez yüreğine,
Biliyorum…

Ekim 2009