Gümüş tepsiyle sunulan bir hayat...
Yaşa sadece,al ne verirse...
Konuşmana gerek yok,
Zaten hiç duyanın da yok...
Kal,hiç çıkma o kucakta...
Bir indin mi,çekimi başlıyor dünyanın...
Bir daha hiç o kadar hafif olmayacaksın,
Bekle,bedelini ödeyeceksin günahlarının...
Büyüdükçe farkedileceğim mi sanıyorsun,
Büyüdükçe gözüne batacaksın hayatın...
Zaten ağlamayı doğduğunda öğrendin,
Hıçkırıklara boğul,isyana varmasın dilin,
Tebessümün eksilmesin de,
Varsın boğulma hiç kahkahalara...
Hayatta ne kadar kalırsan kal,
Değsin bir şekilde yaşadığına...
Kayıt Tarihi : 29.10.2006 15:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevnur Şaylan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/10/29/gumus-tepsi-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!