Gümüş Tabaka Şiiri - Himmet Karataş

Bu tabaka
Rengini
Dedemin nasırlı ellerinden almıştır

Tütün sararmış dedem
Torosların eteğinde
/daha İtalyanlar gelmeden şehre/
kızanları ona sınır ötesinden getirilermiş tütünü

Bu tabaka
Rengini-vermiyor bana-
Bryan Adams dinliyor küçük kardeşim
Dostoyevski okurken
Ortanca ise
İnşaat ameleliğinden kalma yorgunluğunu düşünüyor
/tavanlara gülümseyerek/
yada o tuğlanın başına neden düşmediğini
bir yağmur sonrası da olsa yaşanan

Bu eller hüznü bir güle devşirebilir mi
Unutur mu bilmem yatılı okuduğu yılları
Islatır da bir yağmur kızgın namluları
Belki bir gül açar bu tabakada
Bu tabaka
Rengini-bana verse ne olurdu-

Talan edilmiş bir şiir uzanıyor
Boylu boyunca başucunda gümüş tabakanın
Bakır rengi özlemim tabakaya akıyor
Bir bir damıtıyor melal denizini
Sınır ötesi bakışlarım
Bryan Adams dinliyor küçük kardeşim
Dedem kalkmış yerinden
Elinde maşrapayla su serpiyor
Bir yangın yeri yüreğime
Gözlerimdeki bu kül rengini
Hangi meczup rüzgar alır

Bilirim büyük muştularla yüklüdür
Bir atın uçarı yeleleri
Bir gün ben susarım
Susarım da bu tabakada
Suçlu bir çocuk yüzü kalır
Sonra jazz –Bryan Adams-
Antonio Vivaldi örneğin