bin yıllık bir ölü yatar,
kuytu karanlığında köşelerimin
kemirgen ahlak gibidir sorabilsen
nedeni sessizliğimin.
çürümüş toprak nasıl kokar
siz bilir misiniz hiç
tehlikeye kuraklık çeken
gümüş balığı tadındadır,
nereden bileceksiniz.
ben bir gümüş balığıyım,
içimdeki ölünün dişlerini söker gibi
kendi kendime soyunurum.
kendi mezarımda saklanırım.
üzerime gelen bütün aydınlıklar
ki içlerinde beş cinayete imza atmış
sicili paslı kurşunlar,
ve yürekleri ağaç gövdesine mıhlamış
aşk tanrısı imzalı oklar var,
sessizce gelir geçerler yanımdan.
korkum hep ihanet ve kahpelik adına
karşıdan sıkılacak kurşunlardandı.
yüreğimi parçalayacak oklar
kurşunların arkasına saklanırdı.
cesaret benim için
çocukluğumun yitik lastik topları gibi
çoktan patlatılmıştı kırdığım bir cam sonrası.
ve sevmek genleri çözülmemiş
bir başka belaydı.
biliyordum ki insanın tek saygısı
sadece ölülere kalmıştı.
bir gün işte nasıl yaptığımı bilmedim.
girdim köprüden tutulmuş
bir gümüş balığı rengine.
hiç çiçek toplamamış üç beş el buldum
gümüş pullarımı verdim üstüne.
onlara kazdırdım mezarımı.
bin yıllık bir ölü yatar,
kuytu karanlığında köşelerimin
kemirgen ahlak gibidir sorabilsen
işte budur nedeni sessizliğimin.
Kayıt Tarihi : 3.2.2007 13:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (5)