Gülüyorsam bugün
Mutlu olduğumdan değildir
Bu gülüş acılara inat
Avazım çıktığı kadar bağırıyorsam bugün
Dişlerimi sıkıp,
Daha sert vuruyorsam ayaklarımı yere
Bu haykırış
İsyandır uzayıp giden suskunluğa,
Bakışlarımın duvarlarına bir çivi gibi
Çakıldığı odam şahittir
Şu kalabalık içindeki yalnızlığıma
Öfkem geçen zamana belki
Belki de kendime kızıyorum sadece
Bütün umutlarım
Sadece umut olarak mı kalacak
Diyorum kendi kendime
Gerçek olur mu bir gün inandıklarım
Tek korkum ise umutsuz kalmak bu dünyada
Tükenen her umut
Nemli toprağa indirilmiş çıplak bir bedendir.
1 Kasım 2002
22: 17
Kayıt Tarihi : 5.1.2003 00:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!