Gülüşünün Sıcaklığı Şiiri - Kasım Kobakçı

Mevsimlere dokunan gülüşünün sıcaklığı,
Sana doğru akmayan nehrin sığlığıdır,
Gariplerin ocağı, hüzünle yanan,
Düşen damlanın çığlığıdır.

Hayatımın maskesi çocukları aldatıyor,
Uyu, çıkmazın çıkmazı,
Dün sarardı ve uğursuz ellerimde soldu,
Bugün tüm çiçekler sana doğru açıyor.

Yine o kanlı talihsizlik şehrinden geçtim,
Salyangoz istilasına karşı koyacak kimse kalmamıştı,
Günahın pisliğiyle kararan pınarlar,
Seni terk eden kimse mutlu olmadı.

Aşkınla büyülenen kertenkele,
Derisini soymak için yola çıktı.
Etrafında acının biriktiği bir heykele,
Bulutlar lanetli gökyüzünden siyah düştü.

Ölülerin sessizce uyandığı yerde,
Sana ulaşan bedenler yaşlı değildi,
Ayrılık yine öldü, mezarda kıvranıyor,
Yüzüne bakmadılar, sana yalnız gidenler.