Gülüşüne Yorgun Gözbebeklerim

Gülüşüne Yorgun Gözbebeklerim

Gülüşüne yorgun gözbebeklerim,
Biliyorum hiç dokunmadı,
Dokunamadı tenine sözlerim

Kalbimin kalemiydi ki kelam eden,
Aşk ki, her daim nefes alıp verdiren
Bu yüzden alıştım böyle yaşamaya seni bilmeden,

Ruhu mekânsız, sürgün bir kalp misali
Beklentileri yüksek,

Aşırı seçici olan insanlar vardır
Sadece hedefe yönelik hayatını, düzenini kurmaya çalışırlar

Ve zaman denen şey,
O kadar acımasızdır ki
Bir bakmışlar yıllar geçmiş

Ömür bitmiş,
Bu yüzden çoğu yalnızlığa,
Mutsuzluğa mahkûmlar

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Hande Ortay
24.04.2016 (İstanbul, Fatih) 14:00