Gülüşüne Şiiri - Fatih Erbaş

Esti yağmurdan sonra toprak kokusu gibi,
Yeşil yamaçlardan gönlüme meltem gülüşün.
Yakuttan taslarla sunulan bengisu gibi,
Sonsuzluğu aralayan bir dem gülüşün.

Sen gül ki begonyalar dile gelsin rengârenk
Büyüsün yanaklarında dalga dalga ahenk
Bir ışık huzmesi yaysın ki bin güneşe denk,
Nuru söndürülmüş gözlere mahrem gülüşün.

Gülüşün ki, sonsuz hazineler arasından,
Sanki bana gönderilen en eşsiz armağan,
Her karış toprağına yüzlerce can sunulan,
Yaşamakla şeref duyduğum ülkem gülüşün.

Gülüşün, kadim devirlerden bir saadet mi?
Galaksilerin ötesinden bir işaret mi?
Şifalı çiçeklerden derilen bir demet mi?
Onulmaz yarama çaldığım merhem gülüşün.

Bir gülüşünle bana ne diyarlar dolaştırdın,
Değiştirdin mânâlarını tüm kavramların,
Beklenmedik bir anda yüreğimde açtığın,
Hem derdimin sebebi hem de çarem gülüşün.

Gülünce sen, cümlelerimin aklı şaşıyor,
Kalbimin kuytularında yıldızlar ışıyor,
Sanki bahtiyarlar çağından izler taşıyor,
Karakışıma düşüveren cemrem gülüşün.

Gülerken görmek seni ne tarifsiz, ne güzel,
Dünyanın o bütün güzelliklerine bedel,
Nisan kadar bereketli, eylül gibi özel,
Kimseye aşikâr olmayan gizem gülüşün.

Bir güldün tılsımına kapıldı geleceğim,
Gülüşün büyüsüne boyun eğdi gerçeğim,
Tattırdığın hislerle çepeçevre yüreğim,
Sevdam, hasretim, öz kardeşim, annem gülüşün.

Ilık iklimlerin kalbinden bana bir lâhza,
Sen bir gülüşle geldin, mevsim döndü ilkyaza,
Gülüşüne kondurmuş Rabb’im Leyla’dan imza,
Mecnun’un yüreğinde yatan özlem gülüşün.

Sen bir okyanussun ben sana çağlayan ırmak,
Ya sana dökülmek yazgım ya da kurumak,
Şükredilesi bir sabaha uyandırarak,
Bir gün bana da doğacak mı bilmem gülüşün.

28.12.2021 Kadışehri