Gülüşüne Şiiri - Korhan Kandemir

Güneş adını alıp,
Yokluğunu bırakıp gitti bu akşam şehirden.
Sensizliğe uyandı gece.
Adın başka şehirde doğuyor şimdi.
Yokluğunda ben ve gece beraberiz yine...

Ayrılıklar zamanın küflü duvarlarında
Paslanmış çiviler gibi.
Söküp atmak isterken duvarla beraber gelir üstüme.
Ve kendi büyüttüğüm hayallerin altında kalırım.
Elimde sevdânın ağır gülleri.

Gönlümde taşıyamadığım sevdam
Azgın bir ırmağa benzer şimdi.
Sahi her ırmak kırgın mıdır yatağına?
Şimdi hangi küflü duvara yazsam senin şiirini?
Adının geçtiği duvarlarla hangi şehre baharlar gelse?

Bugün hangi gökkuşağındasın?
hangi renginde saklı gözlerin?
Gülüşün, ah o gülüşün..
Gülüşün inciler saçıyor gözümün denizlerinde.

Herkese gülme ne olur...