Gülüşün Düşer Aklıma Şiiri - Adem Efiloğlu

Melekler kanatlarında taşır ismini,
Gökyüzünü süsleyen güzelliğin,
Gülüşünle süslenir.
Boğazın serin sularından bakarım endamına,
İstanbul kadar aşığım gülüşüne.
Sen gülünce,
Bir dudağın gökyüzü olur,
Bir dudağın kıyılarda dinginleşen okyanus,
Ve ben gözkapaklarıma kızarım, kapandı diye…

Gülüşün çiçekleri besler bilirim,
Çiçekler gülüşünle renklenir,
Toprak gülüşünde nefeslenir,
Güneş yaralarını sarar,
Gezegenler gülüşünle döner sevdiğim.
Hele gülüşün esmana düşünce,
Durmadan içine içine düşer yüreğim,
Bir ömürlük sevmek gibidir gülüşün…

Sabahlarımı taze bahar kokularıyla süsler gülüşün,
Hekimlerin iyileştiremediği yaralara merhem olur,
Aşkın ateşinde maya tutar kalbimin çarpışları,
Sonsuza adını yazdığım aşkım,
Cennete çıkarma yapar gülüşünle,
Bilirsin “Âşıklar ölmez”, ölmem bende,
Gülüşünde kanatlanır hicranım,
Ve gülüşünde sökün bulur acılarım…

Ah sevdiğim, ah…
Işıkların parlaklığı söner gülüşünde,
Destanların güzelliği kaybolur,
Söylesene, hangi şarkı senin kadar söylenmedik.
Bil sevdiğim bil,
Yüz yıllık çınarları kıskandırır gülüşün,
Ne şarkıya benzer,
Ne eşsiz bir tabloya.
Gülüşün kalbimi alabora etmeye niyetlenmiş,
En büyük hediyemdir işte…

Sabaha bismillah diye başlamaktır gülüşün,
Gecelerin koynunda uyumak,
Susuz kalmış yüreğime su serpmek,
Okşanmamış saçlarıma merhamet,
Sevilmemiş bedenime ab-ı hayat,
Züleyha’nın gözlerinde bir Yusuf,
Benim için bestelenmiş en güzel şarkıdır gülüşün…

Ah sevdiğim,
Gülüşün aklıma düşünce,
Ölümü, bir kez daha düşünüyor insan…

Âdem Efiloğlu
07.10.2025
Saat:10.51