Minik bir kar tanesinin ışıltısı gibiydi gülüşün,
Gülüşünü her hatırladığımda karanlıklarım aydınlığa dönüşürdü,
Mevsimlerim kimlik değiştirir, devşirme baharlar yaşardım.
Kardan yaptığım çiçekler erir toprakla sevişirdi
Umutlarım sırılsıklam olur, yeniden filizlenirdim.
Masum bir bebeğin bakışlarındaki sıcaklığa benziyordu gülüşün
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta