isimsiz kuytulara açan
kırılgan çiçek,
büyüyecek
kavgasında bilenip yüreğin…
hüzün boyunca saldığın gözlerin
ve yangılarında demlenen
türkülere gücenip,
karanlık yolları geçer gibi
hem korkuyu
hem ıslığı taşıyarak
çağıldarken günlerin
bir gülüşle çoğalacaksın,
karakalem yalnızlığından…
Kayıt Tarihi : 20.5.2009 02:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!