Buğulu gözlerinde bakışlarının
Gece nemi düşmüş ay ışığında
Kuyruklu yıldız gibi süzülür penceremden
Sessizce dalar odama gülüşlerin
Gözlerim tavanda, uzaklardasın biliyorum
Nefesin kaplıyor odamda dört yanımı
Örtüyor üstümü kışlık yorgan gibi
Sessizce dalar odama gülüşlerin
Ayrılık zor, gülle diken gibi
Kanatırlar durmadan acıyan yerini
Bir sözün sürükler dünyada peşinden beni
Sessizce dalar odama gülüşlerin
Toprağa düşer beden, çürür zamanla
Kavuşmak zor olunca şu koca dünyada
Ayrılık acısı gibi çöker sensizlik üzerime
Sessizce dalar odama gülüşlerin
Son kez mi baktım aynalara
Kırık dökük eskisi gibi göstermiyorlar beni
Silinmiş, solmuş eski resimler gibi
Sessizce dalar odama gülüşlerin
Bir gün sabah olacak, güneş doğacak yeniden
Ben o yeniden doğuşu seyrederken derinden
İçimdeki sızıları, sancıları, sensizliği vereceğim
Sabahın rüzgârlarına
Ve
Gülüşlerin sessizce değil kahkahayla dolacak odama
®©
Kayıt Tarihi : 12.3.2009 11:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!