Gülünce Şiiri - Ulaş Güleviz

Dalından kopartılmışsın gül
sana gül demeyeceğim
Vazoya koymuşlar
vazo kırık
biliyorum gülemezsin

Elinde kalan tek şey
kuruyan yaprakların altına gizlenmiş özgürlüğün

Biliyorum çığlık atmak istiyorsun
atamıyor
yutuyorsun
Biliyorum
şu andan itibaren hayatı hiç sevmiyorsun
Yaşadıkların karşısında sadece yutkunuyor yutkunuyorsun
Sonra dilin kuruyor ama vazo kırık
Belki
“ Kırık olmasa ne yazar
dalım olmadan güllerimin
gülen olmazsa bu hayatın ne anlamı var.” diyorsun
Ve soğuk bir ter döküyorsun

Ve biliyorum gül
bu andan itibaren gülemezsin
Belki gövden yaşayacak
ama bir daha sevgi tomurcuğu bırakmayacak hayata
Ve belki
hiç bir zaman dallarında güllerin
maviyi selamlamayacak
Ve biliyorum
artık doğan güneşin bir anlamı olmayacak