Konduramadım gönlüme gülü dikeni
Maziyi özlemler gözlerimdeki matemim
Anılarını yazar gece gün dertli sözlerim
Kâinatın altın üstüne çevire sim geldi seninle
Makas kesiği attım duygularıma yarına
Hafifler sandığım yükler bağrımda
İnadını kırmaktı istediğim anılarını var ya
Kapatıp topraklarda sır olup yok ettim seni
Anıtını diken var mı söyle aşkın sevdanın
Geceler örter günü aydınlığını bir anda
Yağmurlar kurudu yağmıyor saçaklar kuru
Sellere katardım yarına süremedim ben seni
Müptelası oldum gül kokusun kökün toprağın
Apansız dalından kopup giden soluk yaprağın
Kuş olup toplayıp yuva ya pasım gelir aniden
Gül dalında gönül yuvası kurdum ruhumda seni
Maşuk olup taptım sevdasına Mevla, mın
Sürdüm seraba gönül hayalini sargısız
Yarayı kapatan merhemin gülden damladı
Varıp yanına elin ayağın öpeyim tek seni
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta