Soldu kızıl gül.
Soldu gitti hayatının baharında.
Kaldıramadı yağan yağmuru.
Yeni açmıştı oysa.
Kendi kızıllığının ateşinde yandı, yandı, söndü.
Sönmemeliydi, yoksa yine yaklaşıp solduracaklardı onu.
Hem soldurdular, hem yaktılar, hem söndürdüler.
Bir nisan akşamı,serin bir günün,
Şark'ın bu sevimli,güzel köyünün
Cenneti andıran bir akşamıydı.
Sizi ilk balkonda gördüğüm gündü,
Yüzünüz sararmış gibi göründü,
Devamını Oku
Şark'ın bu sevimli,güzel köyünün
Cenneti andıran bir akşamıydı.
Sizi ilk balkonda gördüğüm gündü,
Yüzünüz sararmış gibi göründü,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta