Gülün Kokusu Şiiri - Aşk Aşkın Şehri Ordu

Gece gözünü kırptı

Ben de geceyi tuttum

Pencereyi araladım

Esintinin içinden gelen huzur

Baharın kokusuydu

Arasından gülün ki, tenimi okşuyor,

Sevgi tohumları ekiyordu,

Bu çocukluğumdan kalma bir bağımlılıktı,

Gün gün ilmik ilmik izini sürdüğüm

Gönüllülük esasına bağlı esaretti

Gül benden iltifat istedi

Bense güzel bir şey demedim

Bilinmiyor bilinmesi gerekiyordu

Hakaret saydım, saatler ilerliyor

Gece kokusuyla dövüyor

Kanımı hareketlendiriyor

Beynime duygularıma derinlik veriyor

Dalıyorum gülün bahçesine, hülyalanıyorum

Dalında bir gül sevilmeyi bekliyor

Yaklaşıp dokunuyorum yaprak yaprak

Kokluyorum en içini

İçimi dolduran kokusuyla demleniyor

Ta içten içe, dışa kuşatılıyorum,

Beynim duman duman tüterken,

Hararetime su serpen kokusuyla

Gül benim, ben gülün oluyorum…