Gülün Kokusu Şiiri - Hıdır Mutluer

GÜLÜN KOKUSU

bitti dediler gülün kokusu
ama gel de bir rüzgarı inandır buna

gözlerinde hep bir uzağın tütsülü buğusu
sırtında nerede indireceğini bilemediğin bir yolun yükü
çok sevdiğin hayat
herkesin yakından gördüğü bir kambur artık

sözcüklerden vazgeçtin ne zamandır
birbirine diktiğin cümlelerden bir elbise biçemedin kendine
anlamsızlığın kesif bir kokuya dönüştüğü bu yerde
tuttun yalnızlığına bir bahçe kurdun
ağacın ve çiçeğin lisanına yerleşmek için

bir yanlışın izini sürdük hep
insan mıydı yoksa gözümüzü kör eden

aranıp durduğun bir uçurumdu belki de
bir boşluğu rüyasından uyandırmak için