Giden gitti; kırıldı gülün mahzun dalları
Delisiyim gülün; hasretiyle ağlayan
Hangi tutku derebilir yanağında alları
Ağlıyor yüreğimde o kocaman çağlayan
Sen ki kumrulara eşlik eden yabancı
Yükün ağır, kirlenir uykularda toprak
Sen ki burçlar yıkan ey esrarlı hancı
Ağır gelir bu limana bir dal ve yaprak
Oysa ben harcadığım onca menzili
Sürüyor küf kokulu yollara zaman
Öfkeli bir çocuktur gülün ihtilali
Arıyor saçlarımda dudakların ve ellerin
Soğurur özünde yaprağın çekilmiş suyu
Dalında taşır insanlığa son hayali
Serseri bir diken ile vurulmuş şu kör kuyu
Oluk oluk övgüler sunan bahardandı ahvali
Kayıt Tarihi : 10.5.2021 01:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!