Gülün Dikeni Şiiri - Hakan Pomakoğlu

aman be güzelim
esrik bir bulutsun gene bugün
kendinde değil-meğilsin ya
uçana kaçana bir sözle bedelsin
bir de heyheylenmişsin ki sorma
gelene geçene söversin...

kanma be gülüm
yanma sözüne elalemin
aç gözünü bir de öyle bak dünyaya
ayaklarının üstünde dur bir kere de
yoksa
’kahpe dünya ... dönek dünya ...’
dizlerini daha çoook döversin...

oysa yüreğindeki sermayenle sen
dünyalara ’değer’sin
tek eğme başını namerde satma ruhunu...
can kuşunu da tıkma kafese...
bir emekle pişer can ocağında aşk,
bir de suyun önünde eğilir taş
boş ver be güzelim
bırak cümle alemin başı göğe ersin

bu bahçede
lâle sümbül açmaz ya sade
dört mevsim öyle iğde kokusu...
bak gülün bile dikeni var
armudun çalısı
karpuzun keleği de cabası
öyle ya
bırak zakkumlar da göğersin...

tek sana yâr gülü-versin...
yetmez mi?

Samsun,1997