Yalnızlığa kök salmış güldü,
Kurumuş bir dere yatağında.
Yalnızsı, üzgündü ama güzeldi.
Güzel olan her şeyi severdi.
Ömrü beklemekle geçerdi gülün.
Ne bir başka bir güldü beklediği,
Yalnızlığını paylaşmak için.
Ne de götürülmek bir sevgiliye,
Doğum gününde.
İnci tanesi parlaklığında tek bir çiy damlasıydı
Kucak dolusu sevgiyle beklediği.
Çünkü gül, yaprağında şebnem varsa güzeldi,
Ve bir damla su ancak gül yaprağında şebnemdi.
Güldü, çok severdi bir şebnemi olsaydı.
Hiç şebnemi olmadı.
Güldü, ağladı, ağladı,
Öylesine sevgi doluydu ki gül,
Paylaşılmayan yalnızlığı gülün rengini çaldı.
Güldü, çok severdi bir şebnemi olsaydı.
Ağlamakla geçirirdi ıssız, soğuk geceleri.
Sabah olduğunda
Döktüğü gözyaşlarının her biri,
Başka güller için birer şebnemdi...
Kayıt Tarihi : 7.3.2007 11:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve bir damla su ancak gül yaprağında şebnemdi..
Güle şebnem; şebnemede gül yaprağı dileyelim o zaman...Yarım kalmasınlar..
Sevgilerimle
Gecenin gözyaşıdır gül yaprağındaki şebnem,
Işıl ışıl parlayan, seherinde en güzel sabahların
Oysa ne sabaha erdi benim zifiri karanlığım,
Ne de güzelliğine güzellik kattı bir gülün, gözyaşlarım..
Yorumunuz ve temenniniz için teşekkür ederim..
Sevgiler bizden..
TÜM YORUMLAR (2)