Bıraktım gülümü elin eline
El uzatacak gücüm kalmadı
Öper koklardım açan gülünü
Gonca verecek dalı kalmadı.
Yığdım üstüne kara toprağı
Bir fidan dikmeye elim varmadı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var