Bir kadın; yaratılmış,dalları sarkan ağaca denk,
Her dalda bir çocuk; düşmüş rüzgâr kanatmış,
Terken değil,Hürrem değil,Havva hele hiç değil;
Damıttığı her yürek, ateşten ırmaklar susatmış
Duysa cümle âlem; varlığı niçin? Şaşar!
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,